Verhalen uit de praktijk

Dagenlang lag hij alleen in het ziekenhuis...

Eenzaamheid in deze mate is alleen maar mensonterend te noemen

Piet is een oudere man, altijd vriendelijk en bescheiden. Sinds zijn jonge jeugd leeft hij veel op straat. Een eigen plekje heeft hij nog nooit gehad.Door een flinke val op straat is hij door een ambulance naar het ziekenhuis gebracht.

Dagenlang lag hij in het ziekenhuis, niemand keek naar hem om... Slechts 1 vrouw zorgde er voor dat we in contact kwamen met het ziekenhuis. En wat zijn we haar dankbaar! Bij binnenkomst was hij erg emotioneel. Hij lag al dagen in zijn ziekenhuisbed en kon er niet uit. Hij had geen kleding, ondergoed, of toiletspullen. Hij had helemaal niets maar nog erger, helemaal niemand! Eenzaamheid in deze mate is alleen maar mensonterend te noemen.

Dankbaar dat we iets voor hem mochten betekenen gingen vrijwilligers gelijk aan de slag voor kleding en kreeg hij vanaf dat moment dagelijks bezoek. Iets wat zo ontzettend intens verdrietig was, bracht vreugde en dankbaarheid in het eenzame leven van Piet. Een klein gebaar kan voor een ander iets groots betekenen!

*Vanwege privacyredenen is de naam van Piet gefingeerd.

Het verhaal van Maria

Jij bent waardevol

Maria is een jonge Poolse vrouw en is vanuit Polen vertrokken om voor haar gezin extra geld te verdienen.

Sinds een paar weken is ze haar werk kwijt en daarmee ook dakloos geworden. Tot overmaat van ramp zijn al haar spullen gestolen. Ze zwerft door de stad op zoek naar hulp maar komt in aanraking met de verkeerde mensen.

Na een aantal dagen rondzwerven komt ze in contact met de Soepbus. Ze deelt haar wanhoop en angst. Ze is bang op straat en durft s'nachts niet te slapen. Om de wanhoop niet te voelen drinkt ze te veel alcohol. Eigenlijk wil ze maar 1 ding en dat is stoppen met drinken en terug naar huis, naar haar zoontje.

Ze vertelt dat haar zoontje morgen jarig is en dat ze hem vreselijk mist. Maar schaamte houdt haar tegen. Hoe kan ze nou berooid thuiskomen en haar man en zoontje onder ogen komen?

We bieden aan om haar te helpen en vertellen dat ze in Polen een nieuwe start mag maken. We zoeken contact met Polen en niet veel later regelen we voor haar de terugreis naar huis waar ze de juiste zorg krijgt.

Net voordat ze weg ging, vonden we (in een gedoneerde zak met kleding) een prachtige koningsblauwe jurk! We gaven haar de mooie koningsblauwe jurk met een boodschap uit Jesaja: Jij bent waardevol. Haar vermoeide en verdrietige gezicht veranderde! Ze straalde van oor tot oor en danste in het rond.. "I look like a princess!"

Maria ging terug naar huis met eten voor onderweg, een Poolse Bijbel en een prachtige koningsblauwe jurk in haar reistas! Precies op tijd voor de verjaardag van haar zoontje.

*Vanwege privacyredenen is de naam van Maria gefingeerd.

Vermoeide reiziger

Nog voordat hij binnenstond barstte hij in tranen uit

In de deuropening staat een dakloze man. We hebben hem nog niet eerder gezien. Hij draagt een grote rugzak, een slaapzak en een tent. Hij ziet er verzwakt en uitgeput uit.

Nog voordat hij binnen is, stort de dakloze man in tranen uit.Hij had een week niet geslapen en drie dagen niet gegeten! We brachten hem naar binnen, gaven hem te eten, schone kleding en luisterde naar zijn verhaal:

Jaren geleden was hij vanuit Nederland naar Frankrijk vertrokken waar hij een nieuw leven had opgebouwd. Hij had een huis, werk en een doorsnee bestaan maar was door de coronacrisis alles kwijtgeraakt.

Nadat hij zijn hele verhaal had verteld was hij zó uitgeput! Hij smachtte naar een bed zodat hij éindelijk kon slapen. Helaas kon hij pas na 3 dagen terecht in een daklozenopvang. We besloten om hem een hotel aan te bieden en brachten hem naar een hotel waar hij eindelijk kon uitrusten. Hij huilde wederom vele tranen maar dit keer van vreugde en dankbaarheid!

Helaas is zijn eenzame reis nog lang niet ten einde en heeft hij nog een lange weg te gaan. Toch mochten we voor hem een klein lichtpuntje zijn.

Stichting de Herberg heeft voor dit soort situaties een cliëntenfonds opgericht waarmee we mensen echt een stapje verder kunnen helpen die anders niet geholpen zouden worden. Help jij mee? https://stichtingdeherberg.nl/cli-ntenfonds.html

"Werk genoeg" werd hem verteld

Drie dagen en nachten zwerft hij door Breda

Ion woont in een dorp in het zuiden van Roemenië. Hij is 48 jaar maar oogt veel ouder, zijn gezicht is getekend door de zon en heeft stevige handen van het werken op het land.

De laatste 21 jaar is hij tractorchauffeur geweest.

Hij komt in contact met iemand in zijn dorp, die hij niet zo goed kent. Deze persoon haalt hem over om met hem mee naar Nederland te gaan, om daar te gaan werken en veel geld te verdienen. Werk genoeg wordt hem verteld.

Zijn buurman probeert hem nog op andere gedachten te brengen, maar hij besluit toch zijn huis, vrouw en kinderen te verlaten om met wat extra geld zijn gezin te kunnen ondersteunen. Zo rijdt hij met zijn nieuwe kennis mee naar Nederland.

In de buurt van Breda maken ze een stop. Terwijl de man nog uit de auto is, rijdt zijn kennis plotseling weg, met al zijn bagage. Hij staat in een vreemd land, zonder bagage, zonder telefoon, spreekt alleen de Roemeense taal en is nog nooit in zijn leven buiten zijn eigen regio geweest. Gelukkig heeft hij zijn paspoort nog.

Drie dagen en nachten zwerft hij door Breda; niemand die hem helpt. Door handhaving wordt hij in de nacht uit het station gestuurd. Hij huilt en vervloekt zichzelf om de keuze die hij gemaakt heeft, om weg te gaan uit zijn dorp, van zijn gezin.

Op zondag loopt hij door het park. Hij ziet het kruis van StreetChurch staan. De man loopt eropaf. Hij krijgt van StreetChurch warme koffie aangeboden, via Google translate proberen ze met hem te communiceren maar al gauw blijkt dat communiceren heel moeizaam gaat. StreetChurch besluit om ons te bellen.

We vertrekken naar het park om de man te ontmoeten zodat we met hem in het Roemeens kunnen communiceren. (een van onze veldwerkers spreekt de Roemeense taal). En zo komt zijn trieste verhaal naar boven. We geven hem schone kleding, verzorgingsproducten en een reistas en regelen een nacht in hotel zodat hij na drie dagen en nachten zwerven eindelijk kan uitrusten.

Ondertussen zoeken we of er vervoer voor hem terug is. Maar vanuit Nederland naar zijn regio kan het helaas niet eerder dan zaterdag. Reden voor een oproep op facebook. In een Facebookgroep voor Roemenen, reageert een buschauffeur, die de volgende dag vanuit Brussel met zijn bus naar het zuiden van Roemenië vertrekt. Hij wilde Ion wel op komen halen in Breda en hem naar huis brengen.

Op maandagochtend om half acht wordt Ion bij het hotel opgehaald. Voor onderweg geven we nog een flink voedselpakket mee zodat hij nog even vooruit kan.

Ion is dolblij en dankt God voor het wonder dat hem is overkomen: Binnen 24 uur nadat hij naar het kruis liep is hij op weg, terug naar huis.